Spis treści

Logo szkoły. Okrągły kształt z portretem Marii Skłodowskiej-Curie w środku i napisem na obwodzie: "XXIII LO im. Marii Skłodowskiej-Curie". Historia
XXIII Liceum Ogólnokształcącego
im. Marii Skłodowskiej - Curie w Warszawie.

 


Historię naszego Liceum zaczyna placówka zorganizowana 3 sierpnia 1946 przez Franciszka Sparrowa, za zgodą Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego. Szkoła, jako samodzielna filia Gimnazjum i Liceum Męskiego im. Władysława IV, mieściła się w lokalu Szkoły Podstawowej Nr 60 przy ul. Waszyngtona 126. Lekcje wówczas odbywały się w godzinach popołudniowych w trzech dwupokojowych mieszkaniach.
W pierwszym roku istnienia pracował w szkole 13 osobowy zespół pedagogiczny, a uczyło się w niej 215 uczniów.
W roku 1947 szkoła korzystała z trzech sal na parterze gmachu szkoły rzemieślniczej Braci Albertynów przy ul. Grochowskiej 194/196. Dyrektorowi Sparrowowi udało się wynająć budynek w stanie surowym, należący do Braci Albertynów, który korzystając z dotacji Naczelnej Rady Odbudowy Warszawy i funduszu społecznego (dobrowolne składki rodziców) wykończono. Dzięki tym wysiłkom oraz pracy społecznej rodziców, nauczycieli i uczniów w lutym 1947 przeprowadzono się do wyremontowanego gmachu. Decyzją Ministerstwa Oświaty z dnia 1 lutego 1948r. szkoła została mianowana samodzielną placówką oświatową, noszącą nazwę: Państwowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące w Warszawie na Grochowie.
W roku szkolnym 1947/48 w dziewięciu oddziałach szkoły kształciło się 302 uczniów. W roku szkolnym 1949/50 uczeń prof. Jerzego Kocięckiego – Stefan Rolewicz. uzyskał dyplom zwycięzcy w I Olimpiadzie Matematycznej; później Stefan Rolewicz został prof. dr w Instytucie Matematycznym PAN.
W tym samym roku, nauczycielki prof. Irena Paciorkiewicz i prof. Maria Szypowska zostały Odznaczone Srebrnymi Krzyżami Zasługi.
W dalszym ciągu powiększała się ilość oddziałów i znowu budynek stał się za ciasny .Mimo trudności lokalowych poprawiły się wyniki w nauce, uczniowie dzięki pracy prof. Mieczysława Borzęckiego zdobywają dyplomy i odznaczenia w dziedzinie sportu. Młodzież jeździ na wycieczki, których ilość znacznie się zwiększyła, kiedy od roku 1951 r. nauczycielką geografii została prof. Maria Matuszewska.
Dnia 01.09.1955 roku szkoła, w uznaniu zasług dydaktycznych i wychowawczych, otrzymała nowy w 2/3 wykończony budynek przy ul. Naddnieprzańskiej 2/4.
Lekcje zaczęły się 2.09.1955 r. Dawne liceum męskie stało się jedenastoletnią szkołą kooedukacyjną, o znacznie większej liczbie personelu pedagogicznego i młodzieży. Dnia 7.01.1956 roku oddano do użytku cały budynek.
W dniu 28. 05.1956 r. zmarła nagle jedna z bardziej ofiarnych nauczycielek – prof. Zofia Ossowska.
W roku szkolnym 1956/57 odszedł twórca szkoły dyr. Franciszek Sparrow.
Nowym dyrektorem został mgr Aleksander Ratyński. Prowadził on szkołę do roku 1962, w którym odszedł na emeryturę, jego zastępcą został mgr Stanisław Niewiadomski.
W roku szkolnym 1962/63 funkcję dyrektora objął mgr Zbigniew Żarnowiecki a funkcję wicedyrektorów: mgr Barbara Markowiak i mgr Anna Skrońska. Zespół pedagogiczny liczył 38 osób, w szkole kształciło się ponad 1000 uczniów.
Rok szkolny 1964/65 zaznaczył się w historii szkoły wprowadzeniem systemu pracownianego, który zobowiązuje nauczycieli do bardziej wnikliwego planowania pracy dydaktycznej i gromadzenia pomocy naukowych pod kątem nowego programu.